In deze experimentele documentaire wil de filmmaker de pijn van haar ouders – overlevenden van de Holocaust en werkkampen – overstemmen met blije herinneringen en bewijs van hun samenzijn. Al meer dan 25 jaar probeert ze hun geheugen en de familiegeschiedenis te beïnvloeden door de kracht van beelden en wishful thinking, om zo het verleden te helen. In deze debuutfilm maakt ze haar ouders tot acteurs in hun eigen verhaal. Het Russische zomerhuis als een verzameling van metaforen, waar tijd niet lineair, maar mythisch is: het verhaal gaat door terwijl het zich herhaalt.

De opleiding Slavische Talen en Culturen en studievereniging Radost vertonen haar film - met steun van het Netherlands Institute of Cultural Analysis - in aanwezigheid van de maker, gevolgd door een Q&A.