Dit programma is Nederlandstalig. De documentaire wordt in het Engels, met Nederlandse ondertiteling, vertoond. Voor zij die minder comfortabel zijn in het spreken in het Nederlands, is er ruimte om in het Engels te praten.
Dagelijks zien we beelden en berichten van het aanhoudende genocidale geweld in Gaza gepleegd door Israël, met ernstige humanitaire gevolgen voor de Palestijnse bevolking. De dramatische wijze waarop deze realiteit zich ontvouwt, contrasteert met de voorzichtige reactie van de universiteit. Die houding werpt fundamentele vragen op met betrekking tot de rol van academische instellingen in het publieke debat en de verantwoordelijkheid om maatschappelijke kwesties kritisch te bespreken.
Neutraliteit wordt vaak verdedigd vanuit de wens om polarisatie te vermijden en te willen verbinden. Maar die drang naar onpartijdigheid kan gemakkelijk leiden tot stilzwijgen. Die spanning wordt versterkt door de terughoudendheid van de Nederlandse overheid. In welke mate beïnvloedt dit de vrijheid om over Palestina te spreken, en welke diepgewortelde overtuigingen en structuren liggen hieraan ten grondslag?
In dit programma onderzoeken we hoe macht, normvorming en (on)bewuste structuren ons denken en spreken over Palestina en Israël vormen. De documentaire Israelism, over de verwevenheid van pro-Israëlstandpunten in de samenleving en het onderwijs in de Verenigde Staten, vormt het vertrekpunt. Aansluitend reflecteren we in een panel met ervaringsdeskundigen en experts op de Nederlandse context. Wat betekent academische vrijheid vandaag? Wanneer wordt terughoudendheid een vorm van krampachtigheid? En hoe creëren we ruimte voor een open en eerlijk gesprek binnen universiteiten?
Na het panel kunnen verdere ervaringen en ideeën worden uitgewisseld via een long table talk - een interactieve en democratische gespreksvorm.1
Sprekers worden binnenkort bekend gemaakt.
Dit evenement is gratis en open toegankelijk voor geïnteresseerden. Aanmelden kan via de aanmeldlink.
1Het Long Table Talk-format is een open, interactieve en gelijkwaardige gespreksvorm geïnspireerd op het werk van performancecollectief Split Britches, waarbij de grens tussen sprekers en publiek vervaagt. Rond een lange tafel met 12 stoelen kunnen deelnemers op elk moment aanschuiven of weggaan, terwijl anderen hen kunnen afwisselen als de stoelen bezet zijn. De tafel is bedekt met wit papier, waarop men vrij kan tekenen of noteren tijdens het gesprek.
Wanneer twee jonge Amerikaanse Joden, die zijn opgevoed met de opdracht Israël onvoorwaardelijk lief te hebben, getuige zijn van de brute manier waarop Israël Palestijnen behandelt, slaan hun levens een scherpe andere koers in.
Ze sluiten zich aan bij een beweging van jonge Amerikaanse Joden die de oude garde uitdagen om de relatie tussen het jodendom en Israël opnieuw vorm te geven, en daarmee een groeiende generatiekloof in de moderne joodse identiteit blootleggen.