Na een mislukt studie-avontuur – drie jaar hbo music management – begon Adam met zijn studie filosofie. “Ik kwam uit een omgeving waar het draaide om managen en geld verdienen en belandde in een omgeving waarin mensen naar antwoorden zochten op de vragen die ertoe doen. Dat was een hele grote verlossing. Voor het eerst had ik het idee: ik ben onderdeel van een gemeenschap. Samen delen we iets, idealen maar ook struggles.” In datzelfde jaar (2017) bracht Adam zijn eerste soloalbum uit. Nu is hij bijna drie jaar en vijf albums verder.
Als lid van Humanities Rally en muzikant met songs over maatschappelijke problemen als ‘gentrification’, zou je Adam een dwarsdenker en activist kunnen noemen. Zelf ziet hij dat niet zo.
“Ik ben niet echt een activist. Activisten zijn mensen die actief bezig zijn met het bereiken van een politiek doel. Ik ben first en foremost rapper, schrijver en dichter. Het activistische zit hem vooral in de politieke en maatschappelijke thema’s die ik behandel. Maar ik ben ook gewoon een zoon en een vriendje.”
“Ik wil met mijn muziek de wereld over, overal kaartjes verkopen en shows spelen. En daarnaast hoop ik een zo groot mogelijk platform te creëren waar mensen mij kennen en zich herkennen in wat ik te zeggen heb. Mijn kleine droom is leven van de muziek. Dat lukt nu soms net wel en soms niet.”
Not everyone can choose if they rent or buy. I can see my city get gentrified. … the city starts looking like an enterprisesongtekst uit Benjamin Fro’s nummer The City (2019)
“Ja, ik hoop dat als ik een groter platform heb, ik ook dingen kan organiseren voor de gemeenschappen waar ik deel van uitmaak. Niet alleen het praatje hebben van ‘dit is kut en slecht’, maar ook iets positiefs doen, iets wat echt helpt.”
Adams muziek gaat onder andere over ‘veryupping’ van de stad. Hij zet zich graag af tegen yuppen, maar als jonge, werkende stedeling kun je hem ook als een yup zien… Hoe zit dat?
“Goeie vraag! Ja ik ben natuurlijk jong, ik woon in de stad en ik werk. Ik kan me moeilijk onderscheiden van een yup, maar uhm… Ik zie het meer als een verzamelterm voor mensen die vanuit een geprivilegieerde positie makkelijk ergens terechtkomen waar ze lekker verdienen.
“Ik zou liever muziek maken, maar wel over dingen die ik belangrijk vind. Ik denk dat het één eigenlijk niet zonder het ander kan. Wat er van mijn rapcarrière gaat komen, gaat gestuurd worden vanuit de passie die ik heb voor de dingen die om mij heen gebeuren en de gemeenschappen waar ik deel van uitmaak. Zonder het activisme en de passie die ik heb voor de dingen waarover ik schrijf, zou ik ook niet een goed liedje kunnen maken. Ik zou het best leuk vinden om m’n geld te verdienen met het maken van liefdesliedjes en feestnummers, maar met dat geld zou ik altijd proberen goede dingen te doen.”
Niet alleen het praatje hebben van ‘dit is kut en slecht’, maar ook iets positiefs doen, iets wat echt helpt.
“We leven in zo’n individualistische wereld, dat we vergeten dat we deel uitmaken van super veel gemeenschappen. Ik zou willen zeggen dat we weer met z’n allen naar de kerk moeten. Niet om een god te aanbidden of een ideologie aan te hangen. Ik zou graag evenementen organiseren volgens een kerkelijke structuur. Dat mensen bij elkaar komen – op een gezellige manier met muziek en kunst erbij – en bespreken wat er gaande is in de wereld. We missen denk ik heel veel zingeving, dus ik zou mensen bij elkaar willen brengen om aan zingeving te werken.”
“Eigenlijk niet iets wat ik zo expliciet kan opdreunen. Ik geloof in het goede van mensen. Het afgelopen jaar heb ik best veel nagedacht over mijn imago. Ik had het idee dat mijn activistische kant overschaduwde dat ik ook een hele vrolijke jongen ben die heel graag muziek maakt en houdt van dansen. Ik merkte dat ik een manier moest vinden om niet te boos over te komen, want ik ben niet zo boos. Ik wil dat mensen die naar mijn muziek luisteren in eerste instantie denken: ‘dit is leuk en een feestje’. En als ze dan goed luisteren ze denken: ‘hey, er gebeurt ook nog wat.’”
Tekst: Sam Goutbeek